சிங்கை_உலா
நாங்கள் யூனிவர்சல்
ஸ்டுடியோவுக்கு ஒரு விஜயம். ஒரு தியேட்டருக்குள் நுழைய நீண்ட க்யூ. உள்ளே 4 D படம்.
நாங்கள் சீட்டில் உட்கார்ந்தோம். ஒரு கடல் படம். நாங்கள் உட்கார்ந்த சீட் முதலில் சாதாரணமாகத்தான்
இருந்தது. அந்தக் கடலில் போகும் படகு அலைகளில் தத்தளித்தபோது எங்கள் சீட்டும் வளைந்து
நெளிந்தது. ஓரிடத்தில் தண்ணீர் பீச்சி அடித்தபோது எங்கள் மேலும் உண்மையான நீர்த்திவலைகள்
விழுந்தன. ஒரு சமயம் ஏதோ நாற்றம். கொஞ்சம் கழித்து ஒரு பூந்தோட்டம் –மலர்களின் நறுமணம்.
நாற்பது நிமிடம் நாமே பயணத்தில் பங்கு கொண்டதைப் போன்று இருந்தது.
அடுத்து ஒரு பயங்கரமான ரைடு. என் மனைவிக்கு அடிக்கடி பால்பிடேஷன் வரும். அதனால் எங்கள் backpacksக்கு காவல் வைத்துவிட்டு உள்ளே போனால் பெரிய க்யூ. மூத்த மகள் சொன்னாள்; “Bapa! Universal Studios is built as in the US.” நுழைவு வாயில் முதல் அப்படியே டிட்டோ என்றாள். மரப்பலகைகள் சுற்றிலும்.க்யூ சென்று, ஒரு மணிநேரத்தில் எங்கள் ராட்டினத்தில் உட்கார்ந்தோம். பெல்ட் அணிந்துகொண்டோம்.. குட்டி பேத்தி என் பக்கத்தில். தைரியமாக இருந்தாள். ஓரிடத்தில் திடிரென ஒரு பிசாசு நெருப்பை கக்கியது. வேகம்.. வேகம்..திடீரென மேலெழும்பி, தொபுகடீரென கீழே இறங்க பேத்தி பயந்து கத்தினாள். நானும்தான். அப்படி பலமுறை, பல வேகத்தில் அந்த ரைடு முடிந்து அப்பாடா என்று தேமே என்று உட்கார்ந்திருந்த மனைவியிடம் வந்தோம். பேத்திகள் பாட்டியிடம் சரமாரியாக விளக்கினார்கள்.
அடுத்து ஒரு பயங்கரமான ரைடு. என் மனைவிக்கு அடிக்கடி பால்பிடேஷன் வரும். அதனால் எங்கள் backpacksக்கு காவல் வைத்துவிட்டு உள்ளே போனால் பெரிய க்யூ. மூத்த மகள் சொன்னாள்; “Bapa! Universal Studios is built as in the US.” நுழைவு வாயில் முதல் அப்படியே டிட்டோ என்றாள். மரப்பலகைகள் சுற்றிலும்.க்யூ சென்று, ஒரு மணிநேரத்தில் எங்கள் ராட்டினத்தில் உட்கார்ந்தோம். பெல்ட் அணிந்துகொண்டோம்.. குட்டி பேத்தி என் பக்கத்தில். தைரியமாக இருந்தாள். ஓரிடத்தில் திடிரென ஒரு பிசாசு நெருப்பை கக்கியது. வேகம்.. வேகம்..திடீரென மேலெழும்பி, தொபுகடீரென கீழே இறங்க பேத்தி பயந்து கத்தினாள். நானும்தான். அப்படி பலமுறை, பல வேகத்தில் அந்த ரைடு முடிந்து அப்பாடா என்று தேமே என்று உட்கார்ந்திருந்த மனைவியிடம் வந்தோம். பேத்திகள் பாட்டியிடம் சரமாரியாக விளக்கினார்கள்.
அப்புறம் அங்கே trick eye museum சென்றோம். முதல் நாள் பேக்கேஜ் டூரில் ஜூவில் பகலில் சந்தித்த கோயம்புத்தூர் டூரிஸ்ட்களை பார்ரத்தோம்.
“எங்களுக்கு ஒரு
மணி நேரம்தான் இதைப் பார்க்க டைம்” என்று உள்ளே போனார்கள்.
நாங்கள் உள்ளே எத்தனை நேரம் இருந்தோம் தெரியுமா?
பேத்திகளும் என்
பெண்களும் நான்கு மணி நேரம் அந்த ம்யூசியத்தையே அலசி அனுபவித்துவிட்டார்கள். என் வேலை
அவர்களை மொபைலில் போட்டோ, வீடியோ எடுப்பதுதான். நானும் சிலவற்றில் பங்குகொண்டேன்..
கிடக்கையாக இருக்கும் மூங்கிலை கட்டிப்பிடித்து படுத்தேன். கேமரா கோணம் இப்படி என்று
விளக்குகிறான். படம் பிடித்துப் பார்த்தால் ட்ரிக் நான் மூங்கில் மரம் மேல் ஏறுவதைப்போல்
இருக்கிறது. இப்படி நூற்றுக் கணக்கான டிரிக்குகள் அங்கே இருந்தன. பேத்திகளுக்கு வெளியே
வரவே மனசில்லை. பேக்கேஜ் டூரில் இதைப் போல அனுபவிக்கவே முடியாது.
அப்புறம் மேடம் டூஸாட் ம்யூசியம். மெழுகுச் சிலைகள். மோடி, ஐஸ்வர்யா ராய், ஹ்ரிதிக் ரோஷன், மாதுரி தீட்சித், அமிதாப் பச்சன், டெண்டுல்கர் என்று நம்மவர்கள் கூட ஃபாரினர்களுடன் சிலைகளாய் நிற்கிறார்கள்.
மோடிதான் மிகவும்
மவுஸ். நான் அவருடன் சேர்ந்து வணக்கம் சொன்னேன். காந்தியை நம்மவர்கள் யாரும் சீந்தவில்லை,
நான் உள்பட. சிறுவயதில் ரகுபதி ராகவ பாடின நான் இன்று அவரை வேப்பங்காயாகப் பார்க்கிறேன்.
இந்த ம்யூசியத்திலும் மூன்று மணிநேரம்..
ஒருநாள் சாயந்திரம் கடற்கரையில் லேஸர் ஷோ. பிரமாதம் போங்கள். நம்ம மெரீனாவில் நான் சென்னை மேயராக இருந்தால் அப்படி செய்வேன். திராவிஷ இடுகாடு ஆக்கிவிட்டார்கள் பாவிகள்.. இன்னும் பல இடங்கள் பார்த்தோம். எழுத நேரமில்லை. நேரடியாக போய் அந்த ஸ்மார்ட் உலகத்தை அனுபவியுங்கள்.
கடைசி நாள் மாலை ஆறு மணிக்கு எங்கள் ஸ்மார்ட் கார்டுகளை மெட்ரோவில் சரண்டர் செய்து 60 டாலர் வாபஸ் பெற்றுக்கொகொண்டு, நான்கு மணி நேரப் பயணத்தில் அதே இண்டிகோவில் வீடு வந்து சேர்ந்தோம்.
No comments:
Post a Comment